کاغذ باطله‌هایی که مرکز انزلی‌پژوهی شدند
تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۰۳۵۱۵
صفورا غله‌زاری پس از بازنشستگی از شغل معلمی می‌توانست دنبال هزار و یک کار دیگر برود که از لحاظ اقتصادی هم کمکی برای خودش و خانواده‌اش باشد. او اما خواست کاری برای شهر و کشورش انجام دهد.عضو پویش جمع آوری درهای پلاستیکی شد، برای معلولین در انزلی ویلچر خرید، کتابخانه‌های کوچک راه‌اندازی کرد، با کمک انجمن طرفداران توسعه بندر انزلی، مرکز انزلی پژوهی طویلی را راه اندازی کرد و این اواخر هم سراغ بازیافت پارچه و .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ذهنم درگیر شده بود
سال ۱۳۹۳ بازنشســته شــدم و از همان زمان ذهنم درگیر موضوع محیط زیســت شــد. مهم‌ترین آرزوی اجتماعــی من این بود شــهری بدون زباله داشــته باشــیم. بندرانزلی زمانی در بحث «تفکیک زباله از مبدأ» پیشرفت خوبی کرده بود و در اســتان مقام اول را داشت، اما متأسفانه بعدها این وضعیت به دلیل پاره‌ای از مشــکلات از بین رفت و شهر دوباره به حالت قبل برگشت. نخستین بار کارم را وقتی شــروع کردم که با پویش جمع‌آوری درهای پلاستیکی آشنا شدم. به نظرم رسید آن‌هایی که این جریان را راه‌اندازی کرده‌اند، خوب کار می‌کنند و من هم دوست داشتم در این حرکت سهمی داشته باشم. من معلم علوم اجتماعی بودم.
بخشی از تدریسم در کلاس‌هــا هم بــه موضوعاتی چــون نظافت شهر، حقوق شــهروندی و مباحثی از این دست اختصاص داشــت که برای خودم هم بسیار مهم بودند. خیلی وقت‌ها دوستانی که به دیگر کشورها سفر می‌کردند، از مســائلی مثل تفکیک زباله و نظافت شــهری در آن کشورها تعریف می‌کردند. با این تعریف‌ها به عنوان یک شهروند علاقه‌مند بودم شاهد این اتفاقات خوب در شهرم باشم.
به‌خصوص که ما در شــهرمان جنگل‌های زیبایی داریم که متأســفانه رهاسازی فراوان زباله در این جنگل‌ها سبب شــده با منظــره بدی روبه‌رو شویم. اگر دقت کرده باشید در جنگل‌ها زباله‌هایی رها شده‌اند که به‌راحتی بخش فراوانی از آن‌هــا قابل تفکیک و بازیافت اســت، اما ما از آنها استفاده لازم را نمی‌کنیم و به جای آن، یک منظره زیبا را به منظره‌ای زشت تبدیل می‌کنیم. برای من انجام کاری در این زمینه، مهم بود و از خدا می‌خواستم به من کمک کند کاری را که دوست دارم، انجام دهم.
یک اردوی با برکت
تلنگر حرکت جمع آوری درهای پلاستیکی از اردیبهشت سال۹۳ در اردوی دانش‌آموزان با جمله یکی از همکارانم‌زده شــد که گفت: «بچه‌ها، درهای پلاســتیکی آب معدنی و نوشابه‌هایتان را دور نریزید، آنها را حتماً جمع کنید و به من بدهید». وقتی این جمله را شنیدم، برایم جالب بود بدانم همکارم قرار اســت با این درها چکار کند. وقتی ماجرا را از او پرسیدم، پاسخ داد: «این‌ها را جمع می‌کنیم، چون سازمان‌های خیریه در مقابل دادن آنها، ویلچرهایی بــه نیازمندان می‌دهند».
همان‌جا من هم بلند شدم و از گوشه کنار اردوگاه یک پلاستیک فریزر درِ پلاستیکی جمع کردم. بعداً عضو این کمپین شدم و به مرور دوستانم را هم عضو کردم. از طرفی چون در ایــن گروه نخستین نفر در انزلی بودم، همه در بطری‌هایی را که جمع می‌کردند به من می‌دادند.
خوشــبختانه اســتقبال از حرکت خیلی خوب بود. در مدت دو سال، یک تُن در پلاستیکی جمع کردیم، طوری که کم‌کم دیگر فضای خانه جوابگو نبود و اگر همکاری دیگران نبود، موفق نمی‌شدم این یک تُن درِ بطری را انبار کنم. بعد هم با کمک دوستان توانستیم یک خریدار برای آنها پیدا کنیم و آنها را بفروشیم. از فروش درهایی که جمع شده بود، یک میلیون و ۲۰۰هزار تومان درآمد کســب کردیم و با آن چهار ویلچر و یک تشــک مواج خریدیم و آن را برای اســتفاده افراد نیازمند در اختیار بهزیستی قرار دادیم.
با این کار، ماجرای جمع کردن درهای پلاســتیکی روی غلتک افتاد. مردم و سازمان‌ها خودشــان درها را به من می‌رســاندند و یا خبر می‌دادند درِ پلاستیکی داریم. این پویش هنوز ادامه دارد و تا امروز ۱۵ ویلچر اهدا شده است. وقتی دیدم ایــن کار روی غلتک افتاده، بــا خودم فکر کردم حالا وقتش اســت کار دیگری برای شهرم انجام بدهم و گام دوم را برداشــتم.
برای همین زمانی که در مدارس غیردولتی کار می‌کردم، اســتارت کار را زدم. به مدیرمان و مدیران مدارس دیگری که در ارتباط بودم، گفتم به بچه‌ها بگویند در خرداد ماه که امتحانات تمام می‌شــود، کتاب و دفترهایشــان را دور نریزند و به ما بدهند. به غیر از دانش‌آمــوزان، این موضوع را با دانشــجویان و خانواده‌هــا هم مطرح کردیم و از حرکتمان برای آنها گفتیم. خوشــبختانه از کاری که شــروع کردیم هم استقبال شــد.
برای من پیگیری این موضــوع آن‌قدر مهــم بود که اگــر در کوچه و خیابان هم دفتر یــا کتاب کهنه‌ای می‌دیدم، آن را برمی‌داشــتم و عقب ماشین می‌انداختم تا دور انداخته نشود. با این حرکت هم که از خرداد سال۹۶ آغاز شد، تا امروز توانسته‌ایم ۴۲ تن کاغذ را بازیافت کنیم.
تا جایی که می‌دانم در کشــور، کار جمع‌آوری کاغذ با این هدف را من برای نخستین بــار انجــام داده‌ام. جمــع‌آوری درهای پلاســتیکی همه جا بود، امــا جمع کردن کاغذ نبود. البته برای اینکه این کار عملی شود، خیلی وقت صرف کردیم و زحمت زیادی هم داشــت. چون جمع شــدن این کاغذها یک طرف بود و آوردن و انبار کــردن آنها هم بخش دیگر ماجرا. دوستان دیگر هم کمک‌های زیادی به من کردند و بدون آنها این کار ممکن نبود.
مثلاً انبار مدرسه‌ای را در اختیار مــن قرار دادند و این کار موجب دلگرمی‌ام شــد. کاغذها و کتاب و دفترها را در کارتن بسته‌بندی می‌کردم و تا سقف می‌چیدم.
من فکر کردم در مقابل اعتماد مردم باید کار مفیدی انجام دهم. هدفی که برای خودم تعریف کردم ایجاد کتابخانه‌های کوچک و بالا بردن سرانه مطالعه بود. برای پیشرفت این کار، با سازمان مردم‌نهاد انجمن طرفداران توسعه انزلی همکاری دارم.
نخستین کتابخانه کوچک ما
نخستین کتابخانه با خرید و اهدای ۱۰۰جلد کتاب در بخش اطفال بیمارســتان شهید بهشتی بندرانزلی راه‌اندازی شــد.
سپس ســراغ استخر بانوان رفتیم که خانم‌های خانه‌دار از مراجعه‌کنندگان آن هستند.
در دفتر مدیریت استخر، کتابخانه دوم شکل گرفت. بعد هم در جاهای دیگر مثل کانون ناشــنوایان، زندان و جاهایی مثل آن. زندان از آن جاهایی بود که راه‌اندازی و تقویت کتابخانه‌اش برای من بسیار مهم بود. یکی از مددکاران زندان با ما همکاری می‌کرد و از طریق‌ایشان در جریان وضعیت کتاب‌هــای کتابخانه آنها قرار گرفتیم. مــا ۱۰۰ جلد کتاب به قیمــت ۲میلیون تومان خریداری و به کتابخانه اهدا کردیم. خوشبختانه بعد خبردار شدیم زندانیان از کتاب‌ها استقبال بســیار خوبی کرده‌انــد و این بــرای من بسیار ارزشمند بود. راه‌اندازی و تقویت کتابخانه زندان برایم مهم بود چون آن‌هایی که در زندان‌اند، فرزندان ما هستند که حالا راهی را اشتباه رفته و گول خورده‌اند. برای همیــن فکر کردم وقت افراد زندانی می‌تواند با مطالعه به شــکلی بهتر پر شود. فکر کردم به جای اینکــه به بطالت وقت بگذرانند، می‌توانند با مطالعه، راهی درســت را پیدا کنند. خ��اندن کتابی ممکن است مسیر زندگی آنها را تغییر دهد. می‌خواستم به سهم خودم کاری کنم که عمر زندانیان به بیهودگی نگذرد.
کتابخانه‌هایی که راه‌اندازی کردم، چون تعداد زیادی کتاب نیست، به ابزار و وسایل خاصی نیاز نداشتند. بیشترین تعداد کتابی که به جایی اهدا کرده‌ایم، ۱۰۰جلد بوده است.
من از راه جمع‌آوری کاغذهای باطله تا امروز ۷ کتابخانه راه‌اندازی کرده‌ام؛ این کتابخانه‌ها در جاهای مختلف بوده‌اند. حتی سعی کردم اصناف را هم در این حرکت فرهنگی درگیر کنم.
پاکسازی محیط زیست
یکی دیگر از کارهایی که انجام می‌دهم پاکسازی محیط زیست است. من در برنامه‌های پاکسازی محیط زیست زیادی شرکت کرده‌ام. به‌عنوان مثال در روزهایی که مراسمی ملی مذهبی در شهر برگزار می‌شود، به همراه دوستانم در انجمن توسعه انزلی وظیفه خودمان را تمیز کردن کوچه و خیابان‌های شهر تعریف کرده‌ایم. در برنامه جمع کردن زباله‌ها، هم دانش‌آموزانم کارم را می‌بینند و هم اقوام و همسایه‌ها. الان می‌دانند ماجرا از چه قرار است. خیلی هم حرف شنیدیم که در قالب شوخی بوده، اما می‌دانید که در هر شوخی رگه‌هایی از جدی هم وجود دارد، اما موضوع مهم برای من کاری است که انجام می‌دهم. یادم هست وقتی جمع کردن در ظرف‌های پلاستیکی را شروع کردم، کلی حرف شنیدم. الان وضعیت خیلی بهتر شده، اما چند سال پیش این‌طور نبود. یادم هست گاهی که قرار بود با دخترم بیرون برویم، دخترم پیش از خارج شدن از خانه می‌گفت: «مامان لطفاً امروز که من هستم کوتاه بیا» هر چند خوشبختانه الان این‌طور نیست.
در بخش ایجاد کتابخانه های کوچک سراغ روستاها نرفتم، چون روی این قضیه هم فکر کردیم و به این نتیجه رسیدیم جمعیت جوان به دلایل مختلف در روستاها کم شده است. یعنی ما بچه‌های کوچک را می‌بینیم که خیلی زود و به محض بزرگ شدن به شهرها می‌روند. تحقیقی هم در این زمینه کردیم و به این نتیجه رسیدیم اگر هزینه‌ای کنیم، مؤثر نخواهد بود.
گفتیم مرکز انزلی‌پژوهی بهتر است
از سال ۱۳۹۷ به این نتیجه رسیده‌ام که دیگر کتابخانه کوچک راه‌اندازی نکنیم. پس از مدتی با تحقیقی که کردیم، متوجه شدیم به هدفم که بالا بردن سرانه مطالعه است، نرسیده‌ام. غیر از مورد زندان و استخر، در بقیه جاها استقبال به اندازه‌ای که دوست داشتم، نبود. برای همین فکر کردم در انزلی کتابخانه ای بزرگ یا مرکز انزلی‌پژوهی را راه اندازی کنیم .
اردیبهشت ۱۳۹۸ و در روز معلم میزبان تعدادی از مدیران و مسئولان شهرمان بودم. کار ما در رسانه‌ها بازتاب خوبی داشت و همین سبب شد مسئولان هم به پویش ما یعنی تفکیک کاغذ و تشکیل کتابخانه توجه نشان دهند. آن سال استاندار گیلان، فرماندار بندرانزلی و رئیس وقت آموزش و پرورش برای تبریک روز معلم به منزل ما آمدند. من هم از این فرصت استفاده کردم و درخواست مکانی برای استقرار کتابخانه دادم. در آن جلسه با همکاری آموزش و پرورش مدرسه‌ای که تقریباً مخروبه بود در اختیار پویش ما قرار گرفت.
شاید مسئولان فکر نمی‌کردند ما کار را به نتیجه برسانیم و اگر مطمئن بودند، مکان بهتری را در اختیار ما قرار می‌دادند. به هر حال ما کار آماده‌سازی مدرسه را آغاز کردیم، اما کند پیش رفت چون به ماجرای کرونا خورد. با این حال از طریق فروش ۱۶تن کاغذ باطله و در کنار آن کمک خیران فرهنگ‌دوست توانستیم مدرسه را برای کاری که در نظر داشتیم آماده کنیم و همچنین تعدادی کتاب بخریم. نام آن را هم گذاشتیم مرکز انزلی‌پژوهی زنده‌یاد عزیز طویلی. عزیز طویلی، چهره ارزشمند شهر ما بخش عمده‌ای از عمر با برکت خود را صرف گردآوری تاریخ فرهنگ شفاهی انزلی کرد و از او کتاب‌های ارزشمندی به‌جا مانده است. در این مرکز بیش از هزار جلد درباره گیلان وجود داردو همچنین هزاران جلد کتاب با موضوعات آزاد.
اتاق گفتمان، اتاق مطالعه، تالار مشاهیر انزلی و اتاق یادبود استاد طویلی از جمله بخش‌های این مرکز است.
پویش جمع‌آوری پارچه‌ها
یکی دیگر از دغدغه‌های من بسته‌بندی‌هایی است که همسو با محیط زیست نیست و قاعدتاً بازیافت نمی‌شوند، پس برای محیط زیست آسیب‌زا هستند. این بسته‌بندی‌ها شامل بسته‌بندی انواع چیپس، پفک، بیسکویت، بعضی از مواد غذایی و...است. متأسفانه در کشورمان برای بازیافت این بخش از زباله‌ها فکری نشده و چون سبک هستند با اندک بادی در همه جا پراکنده می‌شوند و بلایی برای زمین شده‌اند. من با خودم فکر کردم باید برای این بخش از زباله‌ها هم فکری کرد. مدتی دنبال بحث اکوبریک و استفاده از این زباله‌ها در ساخت آجرهای پلاستیکی بودیم چون فکر کردیم با این کار دست‌کم از پراکنده شدن آنها در طبیعت جلوگیری می‌شود.
بعد خبردار شدم قرار است در شمال کارخانه‌ای برای بازیافت این مواد ایجاد شود. با اطلاع از این ماجرا ما هم به جمع‌آوری آنها پرداختیم و مواد جمع‌آوری شده به این کارخانه ارسال شد تا با راه‌اندازی خط بازیافت، قدمی در راه بازیافت آنها برداشته شود.ماجرای دیگری که ذهن من و دوستانم در پویش را خیلی درگیر کرده بود بحث بازیافت پارچه‌ها و الیاف است که متأسفانه در کشورمان برای آن فکری نشده است. این بخش شامل انواع لباس، ملحفه، چادر، موکت، فرش و بسیاری چیزهای دیگر است که در آنها از الیاف استفاده شده است. چند وقتی است پویش پارچه را در شهر آغاز کردیم و مردم پارچه‌ها، لباس‌ها و هر آنچه قابل بازیافت است را به ما می‌رسانند.
در انباری که برای این کار در نظر گرفته شده، لباس‌های قابل استفاده جدا و در اختیار نیازمندان قرار می‌گیرد و بخشی که قابل استفاده نیست را انبار می‌کنیم تا در زمان مناسب آنها را بازیافت کنیم. دوستی قرار بود اختراعی برای بازیافت این مواد داشته باشد و ما هم برای کمک به ایشان این بخش از بازیافتی‌ها را جمع کردیم، هر چند هنور آن اختراع به نتیجه نهایی نرسیده است اما تا آن زمان ما به سهم خودمان از پراکنده شدن این بخش از ضایعات و زباله‌ها جلوگیری می‌کنیم.
من از خودم شروع کردم
من در همه این سال‌ها با خودم فکر کردم رؤیای شهر بی‌زباله اگرچه آرزویی دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد اما حرکت کردن به سوی ایده‌آل‌ها همیشه از نشستن و در حسرت تحقق یافتن آرزوها ماندن بهتر است؛ پس کار را از خانه خودم آغاز کردم و با استفاده از فرصت‌های ایجاد شده در جامعه، گام‌به گام پیش رفتم.
همراهی خانواده
اگر همسرم نبود، نمی‌توانستم در کارم موفق شوم. فکرش را بکنید ما یک پراید داشتیم و آقایان هم به ماشین حساس هستند، اما چون همسرم می‌دانســت با انجام این کارها انرژی می‌گیرم و دنبال خواسته ارزشمندی هستم، نه تنها ممانعت نمی‌کرد، بلکه اجازه می‌داد بخشــی از کار در خانه انجام شــود. وقتی مردم در ظرف‌های پلاســتیکی را می‌آورند، من مجبورم آنها را تحویل بگیرم تا به آنها سروســامان بدهم، مدتی در خانه هستند که زحمت خودش را دارد و اگر خانواده در این راه همراه نباشد، کار خوب پیش نخواهد رفت.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: کارخانه بازیافت کاغذ پاکسازی محیط زیست بازیافت زباله کمک به محیط زیست بازیافت پسماند کار خیر مسئولیت اجتماعی گزارش مسئولیت اجتماعی آدم حسابی راه اندازی کتابخانه ها آوری درهای بسته بندی محیط زیست زباله ها جمع آوری فکر کردم جمع کردن برای من
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۰۳۵۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
صادرات ایران باید از خام فروشی عبور کند
رئیس کمیسیون صنعت اتاق ایران پیشنهاد داد برای کاهش تأثیر تحریم‌ها و افزایش بهره‌وری، علاوه بر تدوین قوانین توسعه‌ای، جلوی خام‌فروشی گرفته شود. - اخبار اقتصادی -
به گزارش خبرگزاری تسنیم، پنل تخصصی «توانمندی‌ها و ظرفیت‌های صنعتی کشور» با حضور سخنرانان بخش خصوصی و بخش دولتی به همت کمیسیون صنعت اتاق ایران در حاشیه نمایشگاه اکسپو 2024 برگزار شد.
ابوالفضل روغنی‌گلپایگانی، رئیس سندیکای تولیدکنندگان کاغذ و مقوای ایران به عنوان اولین سخنران این نشست، گفت: به دلیل استفاده گسترده تمامی صنایع از صنعت بسته‌بندی، این صنعت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هرچند این صنعت یکی از ابزارهای سنجش شاخص‌های توسعه اقتصادی و صنعتی است؛ اما در سال گذشته وضعیت خوبی نداشت. از سوی دیگر، با وجود اینکه ایران پس از چین دومین کشوری است که توانست تولید کاغذ داشته باشد اما امروزه جایگاه خوبی در این حوزه ندارد. سرانه مصرف کاغذ در ایران سالانه 21 کیلوگرم و در اروپا 57 کیلوگرم است. این عدد در کشورهای اسکاندیناوی و برخی کشورهای آمریکایی 157 کیلوگرم است. این اعداد نشان می‌دهد تا رسیدن به شاخص‌های جهانی راه زیادی در پیش داریم.
وی ادامه داد: تولید کل جهانی کاغذ در حدود 425 میلیون تن است. این کاغذها تنها از درختان تولید نمی‌شوند و به وسیله ماشین‌آلات مختلف از مواد اولیه مختلف همچون خرده‌چوب‌های جنگلی، سنگ و... ساخته می‌شوند. در سال‌های 2008 و 2009 حدود 70 درصد این 425 میلیون تن کاغذ از چوب‌های جنگلی ساخته می‌شد اما در حال حاضر خوشبختانه این رقم در حال تغییر است و کشورها در حال حرکت به سمت تولید کاغذ بازیافتی هستند. کاغذ می‌تواند تا 7 بار به چرخه تولید بازگردد.
رئیس سندیکای تولیدکنندگان کاغذ و مقوای ایران ادامه داد: بیشترین تولید کاغذ در دنیا به ترتیب در کشورهای چین 125 میلیون تن، آمریکا 72 میلیون تن، ژاپن 26 میلیون تن و آلمان 23 میلیون تن صورت می‌گیرد. در ایران رقم تولید کاغذ یک‌میلیون و 600 هزار تن است. آمار تولید کاغذ تحریر در دنیا حدود 150 میلیون تن بود، اما با گسترش فضای دیجیتال مصرف کاغذ کاهش یافته و به 50 تا 70 میلیون تن رسیده است.
روغنی تأکید کرد: در ایران به دلیل سیاست‌های غلط و هدررفت منابع ارزی 350 هزار تن واردات کاغذ تحریر داشته‌ایم اما می‌توان گفت نیاز واقعی کشور 150 هزار تن است که 45 هزار تن آن مرتبط با آموزش‌وپرورش است. این حجم از واردات بیهوده با ارز 4200 تومانی انجام می‌شد که منابع ارزی را هدر می‌داد. ظرفیت تولید کاغذ در داخل کشور حدود 190 هزار تن است. در حدود 6 سال پیش، چیزی در حدود 120 هزار تن مصرف کاغذ روزنامه داشتیم، اما در حال حاضر روزنامه‌ها در حال نابودی هستند و در حال خارج شدن از چرخه هستند. در خصوص کاغذ بسته‌بندی، مجوز طراحی کارخانه کاغذ در کشور برای تولید 3 میلیون و 200 هزار تن وجود دارد.
وی ادامه داد: همان‌طور که گفته شد صنعت بسته‌بندی با رشد اقتصادی مرتبط است؛ ما دو سال پیش حدود 950 هزار تن مصرف کارتن داشته‌ایم اما در حال حاضر 750 هزار تن مصرف داریم و این نشان‌دهنده حال بد اقتصاد کشور است. پس از دوران کرونا، مصرف کاغذ بسته‌بندی و کاغذهای بهداشتی افزایش چشمگیری داشته است. تا سال 93 کاغذ تحریر و کاغذ بسته‌بندی عمدتاً به کشور وارد می‌شد، اما با تلاش بخش خصوصی الان صادرکننده کاغذ شده‌ایم. در حال حاضر یک‌میلیون و 600 هزار تن کاغذ بسته‌بندی داریم که می‌توانیم صادر کنیم. هنوز هم بخش عمده کاغذ از چوب تولید می‌شود و ما در شمال ایران 2 میلیون هکتار جنگل داریم. روسیه به عنوان بانک چوب دنیا، در حدود 800 میلیون هکتار چوب در اختیار دارد. تقریباً تمامی کشورهای دنیا از روسیه واردات چوب انجام می‌دهند، اما در ایران این واردات وجود ندارد و این امری مشکل‌ساز است. تمام کشورهای دنیا به سمت صنایع سلولزی در حال حرکت هستند و در ایران نیز این صنایع رشد خوبی داشته‌اند.
نمایشگاه امسال فرصت خوبی را فراهم کرد
سید محمد موسوی، معاون صنایع ماشین‌آلات و تجهیزات وزارت صنعت، معدن و تجارت به عنوان سخنران بعدی این نشست گفت: بخش خصوصی باید از همین امروز برای سال بعد برنامه‌ریزی کند. نمایشگاه امسال فرصت بسیار خوبی را فراهم کرده است که با برطرف کردن مشکلات، شرایط در سال آینده بهتر خواهد شد. شرایط باید به‌گونه‌ای پیش برود که برای مثال بتوانیم بگوییم حاصل این نمایشگاه قرارداد 2 میلیارد دلاری بود. باید بتوانیم بازار کشورهایی مانند کشورهای آفریقایی که نیاز به تجهیزات و ماشین‌آلات دارند را در دست بگیریم.
وی ادامه داد: ارزش بازار تجهیزات پزشکی ایران 3 میلیارد دلار است و 1500 شرکت فعال در تجهیزات پزشکی داریم. در حوزه نفت و گاز نیز پیشرفت‌های بسیاری داشته‌ایم. تنها در شهر عسلویه 120 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری داشته‌ایم و یک میلیارد مترمکعب در روز گاز تولید می‌کنیم که 70 درصد این فرآیند توسط ایرانی‌ها انجام می‌شود.
موسوی افزود: توان خدمات فنی و مهندسی که در حال حاضر در کشور وجود دارد، آرزوی بسیاری از کشورها همچون ازبکستان است. در صادرات خدمات فنی و مهندسی از رقم 5/1 میلیارد دلار به رقم 4 میلیارد دلار رسیده‌ایم. در حوزه ماشین‌آلات کشاورزی نیز با رشد 40 درصدی توانسته‌ایم هم نیاز داخل را برآورده کنیم و هم صادرات داشته باشیم. از 22 هزار تراکتور در سال به 40 هزار در سال رسیده‌ایم. در اسفند 1402 حدود 39 میلیون دلار صادرات تراکتور داشته‌ایم.
معاون وزیر صمت ادامه داد: امروزه، پتانسیل بالایی برای صادرات وجود دارد و کشورهای بسیاری خواهان تهاتر با ایران هستند. بسیاری از کشورهای آفریقایی به دلیل نداشتن ماشین‌آلات و تجهیزات توان استفاده از منابع و معادن خود را ندارند و نیازمند واردات این ماشین‌آلات هستند. اکثر شرکت‌های ایرانی باید پس از تأمین نیازهای داخلی به فکر صادرات باشند و این نمایشگاه با وجود تمام چالش‌ها فرصت خوبی را فراهم کرده است.
فرصت‌ها و تهدیدهای صنعت دارو
نریمان صدری، رئیس اتاق مشترک ایران و اتریش به عنوان یکی از سخنرانان این نشست گفت: 10 درصد از کل تولید ناخالص جهان، در حوزه سلامت هزینه می‌شود و 20 درصد کل این هزینه فقط در کشور آمریکا صرف می‌شود. چین و هند نیز به خاطر جمعیت زیاد، در رتبه‌های بعدی قرار دارند. تولید ناخالص داخلی ایران حدود 400 میلیارد دلار است که حدود کمتر از 7 درصد این عدد در حوزه سلامت خرج می‌شود. به‌طور کلی از میانگین کل دنیا پایین‌تر و از میانگین کشورهای در حال توسعه بالاتر هستیم.
وی افزود: در حال حاضر، دولت ایران بخش بزرگی از بودجه را به بخش سلامت اختصاص داده است. در ایران تلاش شده با ارزان کردن دارو، این صنعت کوچک نگه داشته شود. تقریباً 5/4 میلیارد دلار ارزش صنعت دارویی ماست که نصف ارزش صنعت دارو در کشور ترکیه است. به دلیل همین ارزانی، دورریز دارو نیز زیاد است و پزشکان نیز در مقیاس زیاد دارو تجویز می‌کنند.
رئیس اتاق مشترک ایران و اتریش ادامه داد: جمعیت ایران در حال پیر شدن است و در سال‌های آتی با بیماری‌های بسیاری مواجه خواهیم شد و به‌تبع آن مصرف دارو و نیاز به خدمات بهداشتی و پزشکی نیز افزایش خواهد یافت. طبق تعاریف جدید پزشکی، سالمندی از 80 سال به بالا آغاز می‌شود و نیاز به داروهای این سنین می‌تواند به بزرگ شدن صنعت پزشکی خواهد انجامید.
وی گفت: عدم رشد اقتصادی کشور واقعیتی است که وجود دارد. کشورهایی که در منطقه جمعیتی قابل مقایسه با ایران هستند مانند عربستان سعودی، ترکیه و مصر را می‌توان در حوزه سلامت با ایران مقایسه کرد. در کشور عربستان بودجه سلامت 60 هزار دلار است و هر سال برای هر فرد عربستانی 1291 دلار هزینه پزشکی و بهداشتی می‌کند.
صدری ادامه داد: اگر شخصی بخواهد در ایران وارد صنعت پزشکی به‌خصوص صنعت دارو شود، با صنعتی روبه‌رو است که قیمت‌ها در آن به‌شدت کنترل می‌شوند. قیمت، تأمین و نیاز دارو همگی تحت کنترل دولت است و قیمت دارو توسط دولت در پایین‌ترین حد جهانی نگه داشته شده است. همان‌طور که می‌دانید، ایران عضو سازمان WTO نیست و به همین دلیل امکان دست‌کاری در بازار دارو به‌راحتی وجود دارد. همچنین تولید دارو از روی نمونه‌های ساخته‌شده ساده‌تر است. 85 درصد کل دارو در ایران تولید می‌شود و 15 درصد باقیمانده نیز وارد می‌شود.
صدری تأکید کرد: صنعت سلامت ایران فرصت‌های زیادی در اختیار دارد؛ نمایندگان شرکت‌های بزرگ دارویی دنیا در ایران شعبه داشته‌اند اما اکنون به دلیل شرایط تحریمی می‌توان با بنکداران بزرگ بین‌المللی کار کرد و داروی مورد نیاز را تأمین کرد. فرصت دیگر، در اختیار گرفتن شرکت‌های کوچک و متوسط در سایر کشورهاست که از رده خارج شده‌اند، اما در ایران همچنان کارکرد دارند. در صنعت پلاسما نیز فرصت‌هایی برای ایران وجود دارد زیرا ما جزو معدود کشورهایی هستیم که صنعت پلاسمای خصوصی داریم. به دلیل طبیعت چهارفصل و پوشش گیاهی مناسب ایران، صنعت داروهای گیاهی نیز می‌تواند فرصت‌ها و ظرفیت‌های خوبی ایجاد کند.
صنعت نساجی؛ خسته ولی پر پتانسیل
امین مقدم، عضو هیات‌رئیسه اتحادیه نساجی و پوشاک ایران نیز در این نشست گفت: حجم مالی صنعت نساجی در کل جهان 1900 میلیارد در سال است که تقریباً حدود نیم‌درصد این رقم متعلق به ایران است. در سال گذشته وارداتی نزدیک به 2/2 میلیارد دلار داشته‌ایم. این در حالی است که صادرات ما در حدود 540 تا 600 میلیون دلار بوده است. از این 600 میلیون دلار، 350 میلیون دلار مربوط به صادرات فرش ماشینی و تنها 60 میلیون دلار مربوط به صادرات پوشاک بوده است.
وی افزود: صادرات کشور ترکیه در کل 35 میلیارد دلار است که 18 میلیارد دلار آن مربوط به پوشاک است. در ایران 47 هزار واحد صنعتی وجود دارد که تعداد 5500 واحد مرتبط با صنعت نساجی هستند و در ترکیه 240 هزار واحد صنعتی وجود دارد که 72هزار واحد در صنعت نساجی فعالیت می‌کنند.
عضو هیات‌رئیسه اتحادیه نساجی و پوشاک ایران ادامه داد: سبد خرید نساجی مردم کوچک‌شده و انتظار می‌رود در سال آینده کوچک‌تر هم بشود. در حدود 850میلیون دلار پارچه وارد کشور شده است، در حالی که در داخل کشور توانمندی‌های بسیاری برای تولید پارچه وجود دارد.
مقدم تأکید کرد: در کنار تمام این موارد، باید به نکات مثبت هم توجه کرد. در صنعت نساجی قابلیت‌های بسیار خوبی داریم و امیدواریم به زمانی برگردیم که پارچه ایران به کشورهای اروپایی صادر می‌شد. صنعت نساجی بزرگ‌ترین پتانسیل اشتغال‌زایی در میان سایر صنایع را دارد به‌طوری‌که حداقل یک‌میلیون نفر در این صنعت مشغول به کار هستند. همچنین هزینه برپایی یک کارخانه نساجی متوسط در حدود یک‌پنجم هزینه برپایی کارخانه پتروشیمی است. نکته مثبت دیگر حمایت‌های مالی مناسبی است که از شرکت‌های دانش‌بنیان صورت می‌گیرد. قیمت هر کیلو پنبه در حدود 90هزار تومان است که این پنبه وقتی به یک تیشرت با برند داخلی تبدیل می‌شود، در حدود یک‌میلیون تومان به فروش می‌رود و این نشان از ارزش‌افزوده بالای صنعت نساجی و پوشاک دارد.
صنعت برق در حال کوچک شدن است
علیرضا کلاهی صمدی، رئیس کمیسیون صنایع اتاق ایران در ادامه این نشست گفت: صنعت برق جزو معدود صنایع ایرانی است که رقابت‌پذیر است. پیش از جدی شدن تحریم‌ها بخش عمده صادرات فنی و مهندسی کشور مربوط به صنعت برق بود. در بازار داخلی نیز علی‌رغم تمامی سوء مدیریت‌ها، چراغ این صنعت همچنان روشن است. حتی در همین شرایط صادرات هم اتفاق می‌افتد.
رئیس کمیسیون صنایع اتاق ایران ادامه داد: به جرات می‌توان گفت در صنعت برق سنتی فاصله ایران با تکنولوژی روز دنیا حدود 5درصد بوده، اما در حوزه برق جدید همچون انرژی‌های سبز دچار عقب‌ماندگی شده‌ایم. از سال 1379 تاکنون هیچ پروژه نیروگاهی عمده‌ای در ایران توسط خارجی‌ها انجام‌نشده است. این شرایط در کشورهای همسایه همچون ترکیه وجود ندارد و پیمانکاران بزرگ خارجی همچون زیمنس در این کشورها مشغول به کار هستند. با تمام این مشکلات صنایع برق توانسته در خارج از کشور پروژه‌هایی را در دست بگیرد.
کلاهی افزود: نیاز کشور عراق از الان تا پایان دهه آینده برای هر سال 10میلیارد دلار است که اگر بتوانیم 20درصد این نیاز را تأمین کنیم، صادرات ما رونق پیدا خواهد کرد. تحریم باعث شده است فعالیت‌های بانکی و صدور ضمانتنامه مختل شده و صادرات چمدانی جای آن را گرفته است. پیشنهاد شخص بنده تدوین قوانین توسعه‌ای و منطقه‌ای مشترک است تا بتوانیم کمی از آثار تحریم‌ها را کاهش دهیم. به جرات می‌توانم ادعا کنم که توانمندی کشوری همچون ترکیه از ایران کمتر است و ما در به دست آوردن بازار کشورهای همسایه مانند عراق و همین ترکیه کوتاهی کرده‌ایم. اگر دور کشورمان یک دایره بکشیم تا شعاع 2000کیلومتری بازار بسیار با ظرفیتی وجود دارد که ما باید از آن استفاده کنیم.
وی گفت: کشور هند پیشرفت‌های چشمگیری در زمینه رشد اقتصادی داشته و از کشوری فقیر به کشوری متوسط تبدیل شده است. دسترسی به برق تا چند سال پیش در این کشور 1.5 میلیارد نفری فقط 45درصد بود. پروژه‌هایی که هند در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر انجام می‌دهد، بیش از کل ظرفیت تولید برق ایران است. بحث تغییر سبد انرژی در تمامی کشورهای همسایه جنوبی ما و اروپای شرقی بحثی جدی است. بخشی از این فرآیند حرکت از سوخت‌های فسیلی به سمت برق تجدیدپذیر است. براساس آمارها، تغییر سبد انرژی از 28درصد فعلی برق به بالای 40درصد مستلزم 20تریلیون یورو سرمایه‌گذاری است. متأسفانه بازار ما به بازاری که سرمایه‌گذاری وزارت نیرو در آن عملاً به صفر رسیده است و روزبه‌روز در حال کوچک‌تر شدن و محدود شدن است.
کلاهی صمدی ادامه داد: در حوزه تولید، بخش خصوصی اندکی سرمایه‌گذاری داشته است، اما در حوزه انتقال هیچ سرمایه‌گذاری وجود ندارد و در مسیر برعکس توسعه حرکت می‌کنیم. اگر نتوانیم با باز کردن بازارهای صادراتی روزنه امیدی ایجاد کنیم، همین یک صنعت توانمند هم از بین خواهد رفت. همچنین باید صادرات خام‌فروشی با کمترین ارزش‌افزوده را که به‌نوعی صادرات سنتی است فراموش کنیم و به سمت صادرات صنایع و خدماتی برویم که در داخل ارزش‌افزوده پیدا کرده و علاوه بر سود ناشی از صادرات، تولید ناخالص داخلی را بالا برده‌اند.
انتهای پیام/
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند